Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Duo Reges: constructio interrete. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quod iam a me expectare noli. Odium autem et invidiam facile vitabis. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Simus igitur contenti his. Respondeat totidem verbis. Suo enim quisque studio maxime ducitur. At coluit ipse amicitias. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Non igitur bene.

Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Erat enim Polemonis.

Quae cum dixisset, finem ille. Ea possunt paria non esse. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Haeret in salebra. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Sit enim idem caecus, debilis. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Disserendi artem nullam habuit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Eademne, quae restincta siti? Sint modo partes vitae beatae. Inquit, dasne adolescenti veniam? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Minime vero istorum quidem, inquit. Quae cum essent dicta, discessimus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Efficiens dici potest. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Nunc agendum est subtilius.

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Eaedem res maneant alio modo. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

De hominibus dici non necesse est.

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Id est enim, de quo quaerimus. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Ut id aliis narrare gestiant? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Sed residamus, inquit, si placet. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Sed quid sentiat, non videtis. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Sed quid sentiat, non videtis. Suo genere perveniant ad extremum; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Maximus dolor, inquit, brevis est. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Quae ista amicitia est?

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Dici enim nihil potest verius. Minime vero istorum quidem, inquit. Sed potestne rerum maior esse dissensio?